NOONG dekada 60 hanggang 70 ang Pilipinas ang nagluluwas ng bigas sa ibang bansa. Nagtusak sa bigas ang Pilipinas at hindi nakasilip ang grabeng taggutom. Bukod sa maraming bigas, sagana rin sa iba pang pagkain na maaaring ipanghalili sakali man at kulangin.
Dapat lamang na maging marami ang produksiyon ng bigas sapagkat ang Pilipinas ay agrikultural na bansa. Narito rin sa Pilipinas ang International Rice Research Institute (IRRI) kung saan dito tumutuklas ng mga bagong binhi ng palay. Dahil sa pagiging sikat ng IRRI, maraming bansa sa Asia ang nagpapadala ng kanilang mga representative rito para pag-aralan ang mga tuklas ng binhi. Karaniwang mga Thai, Vietnamese, Indonesian at iba pang Asyano ang nagtutungo sa bansa para mag-aral sa tamang produksiyon ng palay. At hindi lamang produksiyon ng palay ang kanilang natutuhan kundi pati na rin produksiyon ng mga prutas. Dito nagsipag-aral ang mga kapitbahay na Asians partikular ang Thais.
At sino ang mag-aakala na ang mga kapitbahay na Asian ang aangkatan ng bigas ng Pilipinas. Totoo. Umiimport ang Pilipinas ng bigas sa Thailand at Vietnam. At sa maniwala at sa hindi, 1.6 milyong tonelada ng bigas ang binibili ng Pilipinas sa Thailand at mga kapitbahay na bansa. Kung noong dekada 60 ay Pilipinas ang nag-iisang nag-eexport ng bigas sa mga bansa sa Asia, ngayo’y hindi na. Sa panaginip na lamang marahil maibabalik ang pamamayagpag ng Pilipinas kung ang tungkol sa bigas ang pag-uusapan.
Panawagan ng Department of Agriculture na magtipid sa bigas ang mamamayan. Bilyong piso umano ang nasasayang dahil sa natatapong kanin. Kaya balak ng DA na imungkahi sa mga res taurant na mag-serve ng kalahating cup ng kanin para hindi masayang. Kadalasang hindi nauubos ang isang cup.
Walang masama sa panawagan ng DA na magtipid pero dapat din namang kumilos sila na paunlarin ang produksiyon ng palay sa bansa. Hikayatin ang mamamayan na magtanim ng palay at bilhin sa mataas na presyo. Wasakin ang corruption sa nababalitang anomalya sa NFA ukol sa pagbebenta ng bigas.
Dapat lamang na maging marami ang produksiyon ng bigas sapagkat ang Pilipinas ay agrikultural na bansa. Narito rin sa Pilipinas ang International Rice Research Institute (IRRI) kung saan dito tumutuklas ng mga bagong binhi ng palay. Dahil sa pagiging sikat ng IRRI, maraming bansa sa Asia ang nagpapadala ng kanilang mga representative rito para pag-aralan ang mga tuklas ng binhi. Karaniwang mga Thai, Vietnamese, Indonesian at iba pang Asyano ang nagtutungo sa bansa para mag-aral sa tamang produksiyon ng palay. At hindi lamang produksiyon ng palay ang kanilang natutuhan kundi pati na rin produksiyon ng mga prutas. Dito nagsipag-aral ang mga kapitbahay na Asians partikular ang Thais.
At sino ang mag-aakala na ang mga kapitbahay na Asian ang aangkatan ng bigas ng Pilipinas. Totoo. Umiimport ang Pilipinas ng bigas sa Thailand at Vietnam. At sa maniwala at sa hindi, 1.6 milyong tonelada ng bigas ang binibili ng Pilipinas sa Thailand at mga kapitbahay na bansa. Kung noong dekada 60 ay Pilipinas ang nag-iisang nag-eexport ng bigas sa mga bansa sa Asia, ngayo’y hindi na. Sa panaginip na lamang marahil maibabalik ang pamamayagpag ng Pilipinas kung ang tungkol sa bigas ang pag-uusapan.
Panawagan ng Department of Agriculture na magtipid sa bigas ang mamamayan. Bilyong piso umano ang nasasayang dahil sa natatapong kanin. Kaya balak ng DA na imungkahi sa mga res taurant na mag-serve ng kalahating cup ng kanin para hindi masayang. Kadalasang hindi nauubos ang isang cup.
Walang masama sa panawagan ng DA na magtipid pero dapat din namang kumilos sila na paunlarin ang produksiyon ng palay sa bansa. Hikayatin ang mamamayan na magtanim ng palay at bilhin sa mataas na presyo. Wasakin ang corruption sa nababalitang anomalya sa NFA ukol sa pagbebenta ng bigas.
No comments:
Post a Comment